Interview met John de Wolf en zijn dochter Stacey

In dit interview spreken we met voormalig profvoetballer John de Wolf en zijn dochter Stacey, die in de zorg werkt. Ze delen hun inzichten over de essentiële rol van sport en beweging in ons leven, de parallellen tussen teamwork in voetbal en zorg, en de waarde van doorzettingsvermogen en passie in hun respectieve vakgebieden. Ontdek hoe vader en dochter elkaar inspireren en ondersteunen, zowel binnen hun gezin als in hun carrières.

John, Hoe belangrijk is sport en beweging? Wat zou jij mensen willen meegeven?

Sport en beweging is sowieso heel erg belangrijk voor de mens. Ten eerste blijf je fit met je lichaam, en je je blijft fit met je mind, daarnaast ook belangrijk, sport verbroedert. Dat is altijd heel belangrijk, ook voor jezelf. Als je zelf lekker in je vel zit, dan kan je ook lekker en goed reageren naar de mensen om je heen.

Als je lekker bezig bent en je hebt wat gedaan, dan voel je je lekker en je voelt je plezierig. En dat plezier en dat goede gevoel kan je ook uitstralen naar de mensen om je heen. En zeker in jullie branche, in de zorg, is het ook belangrijk dat mensen fit zijn in de zin van dat ze zich goed voelen en happy voelen in hun eigen lichaam.

Ik weet als geen ander dat het heel makkelijk praten is als je ermee opgevoed bent, er altijd maar ermeebezig zijn. Maar ik zeg altijd, de grootste drempel voor mensen met een beetje overgewicht is altijd de sportschool. Alleen als je zegt sporten en bewegen is zo belangrijk dan denkt men altijd gelijk aan de sportschool. Maar dat hoeft helemaal niet. Je kan ook buiten wandelen buiten, fietsen, in beweging blijven.

'Als je je zelf lekker in je vel zit, dan kan je ook lekker en goed reageren naar de mensen om je heen'

Ben jij opgegroeid met sporten, of is dat pas later gekomen?

Het antwoord wat ik nu misschien ga geven is misschien ook een klein beetje de drive naar de laatste vraag. Als ik mag geloven wat mijn moeder altijd gezegd heeft, ik ben met de bal in de wieg geboren. Ik was dag en nacht met een bal bezig, ik had eigenlijk één drive en dat was van kleins af aan een profvoetballer willen worden. En ik heb bij sparta heel de jeugdopleiding gedaan. Maar ik zeg altijd ik ben een goed voorbeeld voor de jeugd, maar ook een slecht voorbeeld voor de jeugd.

Een goed voorbeeld is als je een drive hebt en ergens naar toe wilt, en je wilt daarvoor alles aan de kant zetten, wat ik ook gedaan heb om profvoetballer te worden dan gaat het ook lukken. Daarvan ben ik overtuigd.

Ik ben ook een slecht voorbeeld als je alles voor laat, op school heb ik eigenlijk niks gedaan. Ik zat warm en droog en dat was het, zeiden mijn ouders altijd. Maar het is geen toeval dat ik ben geworden wie ik wilde worden, omdat ik mijn mindset daar zo op gefocust had en daar elke dag aan heb moeten werken en ervoor moeten trainen, om elke dag beter te willen worden.

Het feit is, dat de meeste mensen je zien wanneer je profvoetballer bent. Maar die mensen kennen niet de weg ernaar toe, en daar zitten uren, dagen weken, maanden, jaren voorbereiding in. Om daar te komen. En dat is een hele mooie gang ernaartoe als je het haalt. Ik heb in mijn carrière, zeker als jonge jongen veel betere voetballers om mij heen gehad dan ik. Alleen ik zeg altijd, die hadden niet die drive en de mentaliteit om er alles voor te laten, want die dachten dat ze er wel zouden komen met de kwaliteiten die ze hadden en dat gaat niet helemaal.

Sterker nog, ik denk dat je mentaliteit en je drive veel belangrijker is om daar te komen waar je heen wilt. Want als je de kwaliteiten hebt, maar je doet er niet zo veel aan, ja dan ga je er ook niet komen.

'Ik ben met de bal in de wieg geboren … '

Heb je dat ook meegegeven aan je kinderen?

Dat probeer je. Ik zeg altijd voor opvoeden is geen boek, iedereen doet het op zijn eigen manier, en iedereen kijkt ook naar het karakter van het kind. De een moet je anders aanpakken of begeleiden dan de ander. Maar je probeert wel die mentaliteit erin krijgen en niet zo gauw teleurgesteld te zijn. Het belangrijkste is altijd, waar deuren dicht gaan, gaan altijd weer deuren open.

Stacey, hoe ben je eigenlijk bij Zorgwerk terechtgekomen? En wat maakte dat je dacht: “Ja, dat is een goede bemiddelaar voor mij!”?

Ik ben via een collega die al zzp-werk deed bij Zorgwerk ZZP terecht gekomen. Zij was heel tevreden en ik nu ook! Er is een ruim aanbod aan gvarieerde diensten, gevarieerd. Ik word keurig op tijd uitbetaald. Ik zie alleen maar voordelen!

Als ik een glimlach tover op het gezicht van een zorgvrager ben ik al blij!

Stacey, wat vind je zo fijn aan het werken via Zorgwerk en waar haal je de motivatie vandaan om in de zorg te werken?

Ik werk al ruim 14 jaar in de zorg. Mijn opleiding heb ik daar ook in gevolgd en al van jongs af aan ligt mijn hart bij het zorgen voor mensen. Dat deed ik al vroeg en graag voor bijvoorbeeld mijn oma en nu zorg ik graag voor iedereen die dat nodig heeft. Het geeft me beroepsmatig voldoening. Als ik een glimlach tover op het gezicht van een zorgvrager, ben ik al blij. Samen met collega’s hetzelfde doel nastreven vind ik erg fijn.

Wat betekent zorg voor jullie in het dagelijks leven en waar hechten jullie het meeste waarde aan als het gaat om zorgen voor anderen?

Zorgen in het dagelijks leven is belangrijk. Ik heb het de laatste jaren meegemaakt met Alzheimer en zeker in het begin toen mijn moeder Alzheimer kreeg, daarin heeft mijn moeder veel zorg van mijn zusje gekregen. Alleen op een gegeven moment stopt dat., Zowel mijn zusje als ik, hebben een heel druk bestaan. En op een gegeven moment moet je dat durven los te laten, hoe moeilijk dat ook is. En je moeder te laten verzorgen door professionals.

Er zijn geweldige professionele mensen voor, mensen die daarvoor hebben geleerd en die daarmee omgaan.

ik ben zielsgelukkig met de verzorging van mijn moeder zeker de laatste jaren. Ze is nu wel heel slecht eraan toe. En als je ziet hoeveel liefde zij krijgt van de verzorgers en verzorgsters in Frankenland in Schiedam, dan heb ik daar heel erg veel respect voor.

Zorgen voor elkaar als gezin dat is er natuurlijk ook. Je houdt rekening met de kinderen en je wilt altijd dat het goed gaat met ze en je bent altijd wel met die zorg bezig als vader en moeder. En Inge en ik zorgen ook voor elkaar.

Zorgen voor elkaar betekent ook dat je bepaalde afspraken met elkaar maakt. Dat hoeft niet zwart of wit. We hebben het net ook over Inge, en dat zij ook uit de uitzendbranche komt, Inge heeft altijd keihard gewerkt. Op een gegeven moment hebben we gekozen dat ik buiten het huis alles doe, en zorg dat alles pico bello is en Inge in en rondom het huis en als ik thuiskom dan hoef ik mij geen zorgen te maken over de financiën en alles in huis en daarom heen. En dat werkt heel erg prettig.

En het allerbelangrijkste is, we voelen ons daar erg prettig bij.

Stacey: In het dagelijks leven betekent zorg in de breedste zin van het woord: klaarstaan voor een ander met liefde. Dus zowel privé als in mijn werk. Uiteraard naar cliënten maar ook voor familie en vrienden.

Kunnen jullie wat vertellen over jullie vader- dochter relatie?

John's perspectief: Stacey is de jongste van mijn kinderen, we zijn een samengesteld gezin. Ze is 30 geworden en het blijft altijd, het klinkt een beetje overdreven misschien, mijn kleine meisje. Het contact is altijd prima. Als het kan dan zien we elkaar. Maar ook door haar drukke werkzaamheden in de zorg, ook wel eens nachtdiensten, is het best moeilijk om met elkaar afspreken. Maar als het kan dan komen ze bij ons eten of een bak koffie doen en andersom. Het mooie voorbeeld is, een aantal jaar geleden toen zat Stacey ook al in de zorg, en toen moest ze eruit door de bezuinigingen die er een aantal jaren geleden waren. Ik ben dan niet van het thuis zitten en toen heb ik uit mijn netwerk heb ik een bedrijf gevonden waar ze twee jaar heeft gewerkt. Dat vond ze in het begin niet zo plezierig, maar thuiszitten was geen optie, en dat heb ik haar wel meegegeven. Het mooie was dat twee jaar later, ja toen waren er professionals te kort in de zorg enis ze weer terug gegaan naar waar haar hart ligt, en dat is zorgen voor mensen.

Stacey's perspectief: De band met mijn vader is goed. We hebben dagelijks contact. Al is het per whatsapp of een gesprekje per telefoon. Altijd even ‘hoe is ‘t, gaat alles goed?’

Doordat we allebei een druk leven hebben, zien we elkaar minder vaak dan we zouden willen.

Ik ga altijd naar de thuiswedstrijden van Feyenoord en m’n vader weet dat ik er ben. We zwaaien altijd, even een vader-dochter connectie.

"Stacey is de jongste van mijn kinderen, ze is 30, maar nog steeds mijn kleine meisje"

Wonen jullie bij elkaar in de buurt?

Stacey woont in Schiedam, waar ik ben opgegroeid en ik woon in Rotterdam. Dat is een afstand van 10 en 15 minuten. Maar net wat ik zeg, door de werkzaamheden van mij bij Feyenoord, en van Stacey in de zorg, kan je niet dagelijks met elkaar afspreken. Dat moet je dan ook loslaten, zij heeft ook haar eigen leven. Zij is er, net zoals al mijn kinderen, bij een thuiswedstrijd bij Feyenoord altijd bij. Inge is er ook altijd . Dat is voor mij een leuk, lekker en mooi gevoel als ik het veld op kom en ik weet dat mijn vrouw en mijn kinderen er zijn. Dat geeft mij altijd een heerlijk gevoel.

Dat is net wat ik zeg, sport verbroedert en ook daarin, families zitten met elkaar op de tribune, ook van de spelers, ook van de begeleiding en de medische en technische staf, ik denk dat dat bij Feyenoord wel heel bijzonder is. We hebben ook afscheid moeten nemen laatst van mensen bij de club, dan zie je hoe groot die familie is. Dan zie je ook alle stille krachten achter de voetballers en de stafleden en dat iedereen die presteert en werkt op de werkvloer altijd nog een stille kracht heeft thuiszitten. En dat is wel heel belangrijk.

Zijn er dingen in de sportwereld die jullie herkennen in de zorgsector? En zo ja, wat dan?

Ja, absoluut het begint met een team, zowel zorg als voetballen kan je niet alleen. Daar heb je altijd meerdere mensen voor nodig, een team voor nodig.

Je kunt nooit alleen die prestatie met elkaar neerzetten, dus dat teamgevoel en dat samengevoel is daarin heel belangrijk. Feyenoord heeft daar een mooi lied over “Hand in Hand”, “Geen woorden maar daden” en noem maar op. Deze uitspraken snijden wel hout.

En in de zorg natuurlijk, ik heb het nu over Feyenoord, maar in het algemeen kan je het ook niet alleen doen, dan heeb je elkaar ook keihard nodig. Want als je denkt dat je alles alleen kan dan brand je op of er gebeurt wat, dat gaat gewoon niet lukken. Dus ook daarin moet je met elkaar samenspelen zoals we in voetbal termen zeggen maar bij jullie samenwerken.

En het is heel belangrijk dat er vanaf bovenaf ook duidelijkheid is over wat je werkzaamheden zijn, wat je moet doen en waar je vooral goed in bent, je kunt niet overal goed in zijn, daarvoor is dat team gevoel heel belangrijk. We leven in een land waarin je bijna overal goed in moet zijn, maar ik denk dat het een hele belangrijke kwaliteit is dat je je eigen kwaliteiten kent. En wat nog belangrijker is, is dat je hetgeen waar je niet zo goed in bent moet loslaten, moet je anderen aan het werk zetten en dan kom je tot de ultieme teamprestatie.

'Trainen om elke dag een beetje beter te worden"

John, je bent ontzettend gemotiveerd altijd geweest in de voetbal, waar komt die drive vandaan?

Het mooie is dat ik die drive echt vanuit mijzelf had, daarvoor is het voor mij ook niet zo moeilijk geweest om te komen waar ik ben gekomen. Met school hebben mijn vader en mijn moeder mij achter de broek aan gezeten daar had ik geen zin in. Dat vond ik niet zo interessant. Maar het voetbal was voor mij één grote uitdaging en dat was voor mij één grote drive dat ik dat wilde behalen.

Iin mijn tijd, wij voetbalden nog veel op straat en buiten. Er waren nog niet zo veel auto’s. Wij leefden op straat, wij leefden op de Maasboulevard. Wij waren altijd aan het voetballen op elk pleintje en noem maar op. De tijden zijn natuurlijk wel veranderd daarin. Zowel in het bewegen van de kinderen en het voetballen van de kinderen en oo,k als ik heel eerlijk mag zeggen, vaak zijn het de ouders die het interessanter vinden dat kinderen profvoetballer moeten worden voor het grote geld. Ik had die drive vanuit mijzelf.

De voetbalwedstrijden die er af en toe op TV waren in mijn tijd, waren voor mij echt de helden. Johan Cruijff, Van Hanegem, Wim Jansen. Dat waren mensen, die wilde ik ook zijn, die wilde ik ook worden. Vandaar die drive om niet te trainen om te trainen, maar trainen om elke dag een beetje beter te worden en dat is in jullie vak natuurlijk precies hetzelfde. Als je geen liefde kan geven in dat vak, dan is het best wel moeilijk. Je moet eigenlijk dag en nacht klaar staan om ook te presteren, ok ook mensen te helpen en ieder natuurlijk op zijn eigen manier, maar het is wel belangrijk om te weten waar je kwaliteiten liggen.

Dat moet in je hart zitten om te zorgen voor mensen. Want zorgen om mensen, maar dat is echt… Ik heb diep en diep respect voor de mensen die dat doen.

Net zoals ik net als zei, ik maak het van dichtbij mee. Ja, ik ben daar zo dankbaar voor. Die mensen zeggen ook, we doen gewoon ons werk, maar dat voelt bij mij wel anders. Het is het verzorgen wat zelf niet meer kan en dat moet je loslaten, en daar moet je vertrouwen in hebben, dan geeft dat een zeer prettig gevoel als je weet dat daar goed mee omgegaan wordt.

Ik snap ook dat niet iedereen dat heeft, anders zou het ook niet zo uitzonderlijk en zo bijzonder zijn. Alleen kan je in teamverband wel de mensen meenemen in jouw team.

Het is juist mooi om mensen mee te nemen naar het succes, het beter worden met elkaar, en zo moet je het ook, altijd benoemen met elkaar. Als je iets bespreekt, is dat denk ik ook wel belangrijk voor jullie. Als jullie mensen aanspreken op de werkvloer is het altijd in het belang van het bedrijf en niet op de persoonlijke titels, maar echt in het belang van het bedrijf. Dan kan er ook daarna nooit gezeur over komen.

Met mentaliteit en met doorzetting kun je heel ver komen. Ik denk dat ik daar een heel mooi voorbeeld van ben.