VOETBAL & ZORGHELD: Royston Drenthe aan het woord

Royston Drenthe, ooit een ster op de internationale voetbalvelden, heeft een opmerkelijke wending in zijn carrière gemaakt. Bekend om zijn snelheid en kracht speelde hij bij topclubs zoals Feyenoord, Real Madrid en Everton. Na een roemrijke maar soms turbulente voetbalcarrière heeft Drenthe gekozen voor een nieuwe uitdaging: de zorgsector. Vandaag de dag werkt hij als begeleider op de High & Intensive Care (HIC), waar hij patiënten met ernstige psychiatrische aandoeningen ondersteunt. In dit interview bespreken we zijn fascinerende reis van het voetbalveld naar de zorg en ontdekken we wat hem drijft in zijn nieuwe rol.

Allereerst terug naar je tijd als prof voetballer. Kun je wat hoogtepunten en memorabele momenten benoemen uit je tijd als profvoetballer?

Memorabele momenten zijn vooral het moment waarin je doorbreekt, het moment dat je voor het eerst te horen krijgt dat je bij het eerste team mag spelen, of wanneer je je eerste profcontract tekent. Dat is geweldig. Ik herinner me nog goed dat ik hoorde dat ik drie keer per week met Feyenoord 1 mocht meetrainen en dat de trainer zegt dat je vast onderdeel bent van het eerste team.

Dat zijn prachtige momenten, niet alleen voor jezelf maar ook voor je familie. Wij gaan dan wel even terug in de tijd, ik was toen 17.

Een ander groot moment was in 2007 toen ik Europees Kampioen werd met het team Jong Oranje. Dit was voor mij echt het begin van mijn voetbalcarrière. Niet veel later kwam er ook interesse vanuit het buitenland, wat altijd een boost geeft en een geruststelling is dat wat je doet gezien en gewaardeerd wordt. Dat zijn momenten waar je het voor doet.

Wat zijn belangrijke lessen die je hebt geleerd tijdens je tijd als profvoetballer?

Een belangrijke les die ik heb geleerd is hoe je in het leven moet staan. Tijdens mijn carrière nam ik veel dingen als vanzelfsprekend aan en dacht ik dat alles altijd hetzelfde zou blijven.

Ik realiseerde me pas later, vooral rond mijn 35e, dat het leven continu verandert. Je wordt ouder, je hebt een wens naar een gezin. Je moet ook professioneel genoeg zijn om met die veranderingen om te gaan. Dit was voor mij een grote uitdaging. Ik zie nu dat sommige spelers dit wel goed hebben kunnen managen, voor mij was dat toen lastig. Het is pijnlijk om te zien, maar niet het einde van de wereld en ik heb ervan geleerd. Dat is het mooie eraan. Ik kan nu nog steeds die stappen maken na mijn profcarrière.

Na je voetbalcarrière ben je je ook op andere projecten gaan richten, zoals reclames en series. Wat motiveerde je om deze nieuwe paden in te gaan?

Televisie maken is iets wat ik altijd al graag wilde doen. Ik zag artiesten films en series maken en dat leek me altijd leuk. Via mijn management heb ik aangegeven dat ik dit wilde proberen en zij hebben gekeken naar de mogelijkheden. Zo heb ik uiteindelijk een casting gedaan voor de Videoland-serie Mocro Maffia.

Na twee weken kreeg ik te horen dat ik de rol van Frenkie kreeg. Dat was een geweldig moment voor mij, ik sprong een gat in de lucht. Het was wel buiten mijn comfortzone. Het was lastig om het professionele voetbal los te laten. Ik dacht altijd dat voetbal mijn leven zou blijven en dat ik altijd zo fit zou zijn als toen. Het duurde 3 à 4 jaar voordat ik echt kon loslaten en nieuwe keuzes kon maken die mij gelukkig zouden maken. Als je het niet loslaat en er niet over praat, blijft het je achtervolgen. Ik heb het moeten leren en ik kan het nu een plek geven. Toen wilde ik het wel accepteren, maar ik kon het geen plek geven. Nu wel.

“Na twee weken kreeg ik te horen dat ik de rol van Frenkie kreeg. Dat was een geweldig moment voor mij, ik sprong een gat in de lucht."

Onlangs heb je voor ons, Zorgwerk, een reclame opgenomen. Wat sprak je aan in dit project en waarom besloot je om mee te werken?

Het concept sprak me erg aan, ook omdat ik zelf nu in de zorg werk. Ik houd van uitdagingen en het opnemen van een commercial is altijd een uitdaging. Ik ben vrij amicaal en sociaal, wat goed van pas komt op de werkvloer. Het idee dat Zorgwerk had rondom de commercial vond ik ook erg goed. Samen met mijn management was ik er snel uit dat we dit project zeker gingen doen.

"Het concept sprak me erg aan."

Wat heeft je geïnspireerd om na je voetbalcarrière een carrière in de zorg te starten?

"Het was niet iets waarvan ik meteen dacht dat het bij mij zou passen. Na mijn voetbalcarrière vond ik het lastig om nieuwe stappen te zetten. Ik kreeg veel tips van mensen om bijvoorbeeld kinderen en de jeugd te begeleiden, ik had iets nodig dat ver weg stond van voetbal, maar waar ik wel mijn capaciteiten in kwijt kon.

Ik voelde dat de zorg bij me zou passen, maar had dat extra zetje nodig om de trainingen voor zorg begeleiding en zorg beveiliging te volgen.

"Ik voelde dat de zorg bij me zou passen."

Hoe ben je dan toch de kant van de zorg op gegaan? Wat heeft je overtuigd?

Veel vrienden en familie zitten in de zorgbranche. Ik ben iemand met een groot hart. Na alle trainingen duurde het zes maanden voordat ik echt op de werkvloer stond en mijn steentje kon bijdragen Het besef dat dit echt bij mij paste, kwam toen ik voor het eerst op de HIC stond en cliënten met problemen hielp. Na mijn eerste dienst voelde ik me weer voldaan. Het was lang geleden dat ik me zo had gevoeld. Dat was de bevestiging dat ik op de juiste plek zat.

"Na mijn eerste dienst op de HIC voelde ik me weer voldaan. Het was lang geleden dat ik me zo had gevoeld. Dat was de bevestiging dat ik op de juiste plek zat."

Je zegt dat er meerdere familieleden in de zorg werken. Kun je daar meer over vertellen?

Ja natuurlijk, daar bent ik trots op, mijn moeder werkt in de zorg, mijn tante ook en mijn zus en zwager zijn ook in de zorg werkzaam. Het lijkt wel alsof we elkaar onbewust hebben aangestoken.

Wat is nu je huidige rol op de HIC?

Ik ben getraind in zorgondersteuning en beveiliging en werk voornamelijk op de HIC en intensievere locaties. Ik word ingezet als extra hulpkracht wanneer het druk is of wanneer cliënten veel problemen veroorzaken. Mijn werk varieert van 1-op-1 begeleiding tot ondersteuning van meerdere cliënten tegelijk in een team.

Hoe zie je de rol van teamwork in zowel de zorgsector als in een voetbalteam?

Teamwork is in beide sectoren cruciaal, maar er zijn verschillen. In het voetbal draait veel om tactiek en kunnen fouten hersteld worden. In de zorg daarentegen gaat het om levens en kunnen fouten fatale gevolgen hebben. De samenwerking moet dus vlekkeloos zijn en alle keuzes cruciaal.

Hoe heeft de overgang van voetbal naar zorg je leven persoonlijk beïnvloed?

De zorg heeft enorm bijgedragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Als 37-jarige ben ik nog niet waar ik wil zijn, maar ik heb veel geleerd. De ervaringen op de werkvloer en de mensen om me heen hebben me laten zien hoe belangrijk het is om kalm te blijven in stressvolle situaties. Je hoeft niet meedogenloos of fysiek sterk te zijn, maar je moet een bepaalde rust bewaren. De zorg heeft me echt geholpen te groeien en daar profiteer ik enorm van.

“De zorg heeft enorm bijgedragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling.”

Zijn er specifieke of bijzondere verhalen of ervaringen uit je werk in de zorg of tijdens het voetballen die je wilt delen?

Een bijzonder moment was tijdens mijn tijd bij Real Madrid. Een medespeler kreeg een hartaanval op het veld. Ik stond op slechts vijf meter afstand. Dat was echt een eye opener voor mij. Het was een schokkend besef dat je echt moet genieten van wat je hebt en de talenten die je zijn gegeven niet voor lief moet nemen. Gelukkig kwam hij er bovenop, maar hij moest wel stoppen met voetbal.

Welke adviezen zou je geven aan jonge mensen (sporters of zorgprofessionals)?

Dit vind ik een lastige vraag, het is nogal een grote verantwoordelijkheid om tips en adviezen te geven. Ik kan wel vertellen hoe ik zaken heb aangepakt, maar let wel, zelf ben ik ook nog aan het ontwikkelen en aan het leren. Tijdens mijn voetbalcarrière was ik alleen maar bezig met het leven in het “hier en nu”, en niet met mijn toekomst. Daarom is mijn belangrijkste advies om altijd vooruit te denken en je niet alleen te richten op het heden. Het helpt enorm om na te denken over wat je na je sportcarrière wilt doen. Dat maakt de overgang een stuk makkelijker.

"Mijn belangrijkste advies is om altijd vooruit te denken en je niet alleen te richten op het heden."